Προετοιμασία για ξεχειμώνιασμα

Τις τελευταίες εβδομάδες, άρχισε ο καιρός να τείνει προς τις φυσιολογικές του για την εποχή τιμές, πράγμα που σημαίνει ότι έπρεπε να ξεκινήσει η προετοιμασία για το ξεχειμώνιασμα των μελισσιών.
Σχεδιάστηκαν οι ενέργειες για την όλη διαδικασία, με έλεγχο γόνων & τροφών, αφαίρεση πλαισίων με βάση τον πληθυσμό, περιορισμό της κυψέλης και τοποθέτηση του κηρόπανου.
Μετά από μια συζήτηση με τον Γιάννη και τον Μάνο, όπου μου πρότειναν τη χρήση του γαλάζιου αφρολέξ για τον περιορισμό στο εσωτερικό της κυψέλης ή εναλλακτικά, άδειο πλαισιοτροφοδότη.

Πήρα λοιπόν την απόφαση να συνδυάσω αυτά τα δύο και να φτιάξω «πλαισιοπεριοριστές»…!

Αγόρασα λοιπόν δύο φύλλα από αυτό το γαλάζιο αφρολέξ (της εταιρείας Dow, νομίζω, είναι) διαστάσεων 2,5m X 60cm το καθένα.
Για το πάχος αναζήτησα κάτι γύρω στα 35mm ώστε να έχει το πάχος ενός πλαισίου αλλά διαθέσιμο ήταν μόνο σε πάχος 24mm.




Οι διαστάσεις που έπρεπε να κοπούν ήταν 48cm X 24,3cm. Έτσι, σημάδεψα και έκοψα κατά μήκος στα 48 εκατοστά, αφήνοντας μια στενόμακρη λωρίδα πλάτους 12 εκατοστών. Από αυτή τη λωρίδα στη συνέχεια, προέκυψαν επιπλέον «πλαίσια» με την σύνθεση 2 μισών τμημάτων. (διαστάσεων όμως 48cm X 24cm)

Σε κάθε κομμάτι που κόπηκε, σημάδεψα και στις δύο πλευρές από ένα τμήμα διαστάσεων 22cm X 1cm ώστε να προκύψει το αντίστοιχο τμήμα του κηροθροφορέα από τα κανονικά πλαίσια.


Στη συνέχεια, αφαίρεσα ένα μικρό τμήμα (λοξό) ώστε να περνά από μέσα η λάμα στήριξης των πλαισίων και να πατά καλά πάνω στην εσωτερική πατούρα της κυψέλης.



Τέλος, μια δοκιμή στην κυψέλη για πιθανές μικρορυθμίσεις και… τέρμα! Ο «πλαισιοπεριοριστής» έτοιμος προς χρήση.






Συνέχεια και με τα υπόλοιπα κομμάτια που συνολικά έφθασαν τα 25 (20 μονοκόμματα και 5 από τις συνθέσεις των μισών) από τα δύο αυτά φύλλα αφρολέξ.


Ένας ακόμη έλεγχος για τα κηρόπανα…


…και το όλο υλικό ετοιμάστηκε για την τοποθέτηση.

Σήμερα το πρωί έγινε η επίσκεψη στα μελισσάκια, τα οποία εκμεταλλεύτηκαν την καλοκαιρία και ήσαν αρκετά δραστήρια. Οι γόνοι ήταν πια πιο περιορισμένοι σε σχέση με την τελευταία φορά. Πολλοί κηφήνες βρίσκονταν σκόρπιοι έξω από τις κυψέλες αλλά υπήρχαν και μερικοί ακόμη μέσα. Αφαιρέσεις πλαισίων δεν χρειάστηκε να γίνουν. Τοποθετήθηκαν οι «πλαισιοπεριοριστές» και έπειτα τα κηρόπανα.

Έτσι ολοκληρώθηκε η διαδικασία της προετοιμασίας για τον χειμώνα και ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά.

Ολοκλήρωση 1ης θεραπείας

Μετά από δεκαπέντε μέρες, μετά και τη δεύτερη εφαρμογή του ApiGuard, ήρθε η ώρα να δούμε τι έχει γίνει τελικά. Έτσι το Σάββατο ξεκίνησε ο έλεγχος από το Νο 4, όπου είναι και το μεγάλο μου άγχος, κυρίως λόγω του συρρικνωμένου πληθυσμού του. Εξωτερικά υπήρχε ελάχιστη κίνηση στην είσοδο, κάτι που με προβλημάτισε. Ανοίγοντας όμως το καπάκι, μια ευχάριστη εικόνα αποκαλύφθηκε. Υπήρχε αρκετός πληθυσμός που κάλυπτε σχεδόν όλα τα πλαίσια. Τραβώντας ένα-δύο από τα πρώτα πλαίσια με μέλι, στο επόμενο φάνηκε αρκετός, γεμάτος, ομοιόμορφος γόνος. Μια γρήγορη εξέταση πάνω στις μέλισσες για βαρρόα, δεν έδειξε κάτι. Ούτε και μέλισσες με κομμένα φτερά. Ξανά κλείσιμο για να το αφήσουμε να δουλέψει ήσυχο. Το μελισσάκι έχει ανακάμψει.

Συνέχεια με το Νο5. Εξωτερικά φαίνεται πολύ ορεξάτο αφού εκτός από τις αρκετές πτήσεις, είναι τόσο προκομμένες που προπόλισαν ακόμη και το μικρό κενό ανάμεσα στην είσοδο και στη σανίδα προσγείωσης.


Δεν έμειναν όμως μόνο εκεί . Σχεδόν έκλεισαν με πρόπολη και τα μπροστινά φινιστρίνια στο καπάκι.


Εσωτερικά τώρα, η εικόνα πολύ καλή. Γόνος αρκετός, μέλια και γύρες στα λίγα πλαίσια που ανέβασα αλλά και εντοπισμός μιας μέλισσας με βαρρόα πάνω της. Όμως φάνηκε ότι στο σύντομο διάστημα το μελίσσι ενοχλήθηκε αρκετά και έτσι, αφού αφαιρέθηκαν 2-3 μικρές γλώσσες που είχαν χτίσει στο κενό διάστημα, το καπάκι έκλεισε και πάλι. Αν μη τι άλλο έδειξε ότι ξαναβρήκαν αρκετή διάθεση για δουλειά.

Στην επόμενη, στη Νο3, τα πράγματα ακόμη πιο έντονα. Σε διάστημα μόλις 2 εβδομάδων ξαναβρήκαν τη διάθεση να δουλέψουν με όρεξη λες και είναι άνοιξη.


Με βαριά καρδιά, αφαιρέθηκαν τα «αυθαίρετα» χτίσματα για να επιτρέψουν την συνέχιση της επιθεώρησης. Και εδώ, αρκετός, δραστήριος και ευέξαπτος πληθυσμός με αρκετό γόνο, γύρη και μέλια.

Αλλά και στην Νο2, μία από τα ίδια. Εδώ, στην επιπλέον κατασκευή, υπήρχε ένα τμήμα με γόνο, που με την μετακίνηση αποκόπηκε και έτσι αφαιρέθηκαν και τα υπόλοιπα τμήματα.


Η επίθεση βέβαια ανελέητη και μετά τις δυο γρήγορες σε πόδι και ώμο, επειγόντως κλείσιμο το καπάκι .

Όμως η έκπληξη ήταν στην Νο1 όπου τα δαιδαλώδη τμήματα κηρήθρας που χτίστηκαν, κάλυπταν σχεδόν όλο το κενό από την εξωτερική πλευρά του τελευταίου πλαισίου και όλο το διάστημα 3 πλαισίων μέχρι την απέναντι πλευρά της κυψέλης. (Δυστυχώς δεν υπάρχει φωτο). Πώς να το χαλάσεις αυτό το πράμα? Μετακινήθηκε ελάχιστα ώστε να δώσει χώρο σε ένα νέο άχτιστο πλαίσιο να χωρέσει και να τους δώσει χώρο να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.

Σαν αρχάριος λοιπόν θα πρέπει να αξιολογήσω την πρώτη μου απόπειρα θεραπείας για το βαρρόα και την πρώτη ολοκληρωμένη χρήση του ApiGuard.
Βασικός παράγοντας ήταν η θερμοκρασία η οποία όλες αυτές τις μέρες ήταν μέσα στα ενδεικνυόμενα. Η συσκευασίες πάντως δεν είχαν αδειάσει εντελώς και έτσι παρέμειναν μέσα για ακόμη μια εβδομάδα. Με την παρατήρηση στα σώματα των μελισσών βρέθηκαν βαρρόα πάνω τους. Δεν ήταν βέβαια κάτι που φαινόταν αμέσως ή εύκολα, αλλά μετά από ολιγόλεπτη παρατήρηση, βρέθηκε μία τουλάχιστον σε κάθε κυψέλη. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό? Στο γόνο που κόπηκε από τη Νο 2, έγινε δειγματοληπτικός έλεγχος. Πρώτα ανοίχτηκαν 10 συνεχόμενα κελιά, έπειτα 10 κελιά σε σχηματισμό ενός μικρού δίσκου και τέλος 10 διάσπαρτα, τυχαία, κελιά γόνου. Και στις τρεις περιπτώσεις, τα κελιά που περιείχαν βαρρόα ήταν 3 με 4 στα 10. Και αυτό τώρα, τι σημαίνει? Πάντως και τα κρούσματα με μέλισσες με κομμένα φτερά έχουν μειωθεί σημαντικά. Αυτή τη φορά υπήρχαν αρκετοί κηφήνες που είχαν εξοστρακιστεί από τις κυψέλες.
Και η αφαίρεση αυτών των τμημάτων κηρήθρας είναι σωστή ή όχι? Αντίστοιχα, η προσθήκη άχτιστων πλαισίων είναι κάτι που ενδείκνυται ή αντενδείκνυται αυτή την εποχή?

Πάντως η διάθεση των μελισσιών έχει αλλάξει εντελώς. Δεν ξέρω αν οφείλεται στη θυμόλη, στην ελάττωση των βαρρόα ή σε άλλους παράγοντες. Έχουν γίνει πιο δραστήρια, πιο κινητικά, χωρίς τη νωθρότητα που είχαν μετά τον τρύγο και πριν την έναρξη της θεραπείας. Έχουν γίνει όμως ευέξαπτα και επιθετικά, χαρακτηριστικά που δεν είχαν δείξει το προηγούμενο διάστημα, ούτε καν στον τρύγο. Η αύξηση του γόνου και του πληθυσμού είναι και αυτό κάτι που παρατηρείται επίσης καθώς και η αύξηση της παραγωγικότητας.
Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν η θεραπεία απέδωσε ή όχι. Όμως εξετάζοντας τα μελισσάκια, ένιωσα μάλλον ευχαριστημένος από την «κλινική τους εικόνα» (που θα λέγαμε και με ιατρικούς όρους!).
Εκείνο που σχεδιάζω για την άμεση συνέχεια είναι η αλλαγή των πάτων με άλλους με σίτα που ετοιμάζω, ώστε να ξεκινήσω το δεύτερο στάδιο με την άχνη.
Αν συνεχίσει έτσι ο καιρός, δεν βλέπω να ξεγονιάζουν τα μελίσσια και θα πρέπει να λάβουμε τα μέτρα μας.