Χθες, παρατηρούσα τις επιδρομές που έκαναν οι σκούρκοι στα μελισσάκια. Είχαν μια μεθοδικότητα και έδειχναν μια ομαδικότητα στο «κυνήγι» τους. Δεν επιτίθονταν όλοι μαζί αλλά ένας ή δύο κάθε φορά. Πετούσαν μπροστά από τις εισόδους σε ευθεία και πάντα «χτύπαγαν» τη μέλισσα που εκείνη τη στιγμή επέστρεφε στην κυψέλη της, αποφεύγοντας έτσι τις μέλισσες-φρουρούς που είχαν μαζευτεί μπροστά στις εισόδους. Οι υπόλοιποι πέταγαν χαμηλά στο πίσω μέρος των κυψελών, και όταν κάποιος είχε ολοκληρώσει επιτυχώς το «χτύπημά» του, ερχόταν μπροστά και έπαιρνε τη θέση του.
Ξεκίνησα αμέσως την εφαρμογή της παγίδας με την κόλλα. Άπλωσα πάνω σε παλιά πλακάκια την κόλλα και έβαλα για δόλωμα λίγη γατοτροφή (ψάρι από κονσέρβα).
Τοποθέτησα μερικά τέτοια πλακάκια στο πλάι, μπροστά και πίσω από τις κυψέλες.
Μετά από 1,5 ώρα και κάτι, και αφού σταμάτησε και η ψιλοβροχούλα που είχε πιάσει, ανέβηκα να δω τι γίνεται.
Στις παγίδες μπροστά από τις κυψέλες δεν δούλεψαν καλά οι παγίδες. Στα πλαϊνά είχαν πιαστεί ελάχιστοι. Αλλά σε αυτές στο πίσω μέρος ήταν το κάτι άλλο!
Αν μέσα σε 2 ώρες περίπου, παγιδεύτηκαν πάνω από 100 σκούρκοι, φαντάζομαι τι θα έχει «παρελάσει» από εδώ όλους αυτούς τους μήνες. Και ακόμη δεν λένε να κοπάσουν και να τα αφήσουν τα μελισσάκια λίγο στην ησυχία τους. Είναι τέτοιοι τελικά οι πληθυσμοί των σκούρκων που το κυνήγι τους με τις παγίδες μοιάζει λίγο μάταιο. Άντε να δούμε τι θα γίνει στο τέλος. Ήδη 2 από τα μελίσσια έχουν αποδυναμωθεί αρκετά και απ’ ότι φαίνεται θα πάνε για συνένωση για να βγάλουν το χειμώνα.
Αναρτήσεις
