Μια ω-ραιαί-α πε-τα-λούου-δα!!!

   Στο κενό που δημιουργήθηκε από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις σήμερα, έκανα μια γρήγορη επίσκεψη στα μελίσσια για να δω τι γίνονται τα «μικρά» μετά τις τροφοδοσίες και για μια ματιά στα «μεγάλα».
Τα «μικρά» φαίνεται να έχουν αυξήσει λίγο την κινητικότητά τους και σε 2-3 βδομάδες λογικά θα φανούν και τα αποτελέσματα της τροφοδοσίας.
Τα «μεγάλα» παραμένουν σταθερά και γι’ αυτό είπα να τα «σφίξω» λίγο ώστε να αισθάνονται καλύτερα.

Τα πλαίσια που αφαίρεσα, τα πήγα στην αποθήκη για να κάνω «πακέτο» και να τα πάρω μαζί μου με τελικό προορισμό στον καταψύκτη, αφού λογικά δεν θα χρειασθούν άλλο φέτος.

Και ενώ άνοιγα τα πατώματα για να πάρω τα πλαίσια, βρέθηκα μπροστά σ’ αυτό:
Πεταλουδίτσες κηρόσκωρου σαν κι αυτή
υπήρχαν παντού.

Με πρόλαβε...

Δυστυχώς, έστω και για λίγο, 45 περίπου πλαίσια βρέθηκαν εκεί μαζί. Τα πιο χτισμένα, ήταν αυτά που είχαν και το μεγαλύτερο πρόβλημα, ενώ αντίστοιχα τα μισοχτισμένα λιγότερο. Σε πλαίσια με σκέτο φύλλο κηρήθρας που δεν είχαν μπει σε κυψέλη, φαίνεται να μην έχουν πειραχθεί.

Προφανώς χάθηκε ολόκληρο το «κεφάλαιό» μου σε χτισμένα πλαίσια και έτσι πάμε πάλι από την αρχή. Από εκείνη τη στιγμή που το αντίκρισα αυτό, τα συναισθήματα εναλλάσσονται. Το πείσμα διαδέχεται την απογοήτευση, όμως γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει χρόνος να ασχοληθώ όπως θα ήθελα - και όπως πρέπει – την επαναφέρουν.