Διαίρει και βασίλευε!

Με σύμμαχο την πρόβλεψη για τον καιρό του Σαββάτου, οργανώθηκε η επίσκεψη στα μελίσσια. Τα βασικά ερωτήματα αφορούσαν την εξέλιξη των παραφυάδων, έτσι όπως προέκυψαν από την τελευταία επιθεώρηση.
Ξεκινήσαμε με το Νο6 που είχε προκύψει από την «διχοτόμηση» στο Νο1. Τα βασιλοκελιά ήταν εμφανέστατα και υπήρχαν σχεδόν σε όλα τα πλαίσια.



Σχεδόν άμεσα οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι η βασίλισσα είχε μείνει στο Νο1. Το γεγονός ότι τα βασιλοκελιά βρίσκονταν κατά κύριο λόγο στις θέσεις των σμηνουργίας ή/και αντικατάστασης δεν μας παραξένεψε αφού θεωρήσαμε ότι λόγω της δρομολογημένης προετοιμασίας για σμηνουργία στην προηγούμενη κυψέλη, το βρήκαν ευκολότερο και αμεσότερο να προχωρήσουν σε κλείσιμο αυτών των κελιών. Έτσι το κλείσαμε και πάλι και προχωρήσαμε με το επόμενο.

Ακριβώς δίπλα του, ήταν το πενταράκι με την παραφυάδα που «κόπηκε» από το Νο2 (ή το Νο5.5, όπως το λέμε!). Εδώ είχαμε μια πιο φυσιολογική και αναμενομένη εικόνα με τα κελιά διάσωσης διάσπαρτα πάνω στα πλαίσια.




Χωρίς άλλη καθυστέρηση και περιττές ενέργειες, κλείστηκε κι αυτό. Βάσει υπολογισμών, οι βασίλισσές τους θα γεννηθούν κάποια στιγμή κοντά στο Σαββατοκύριακο που έρχεται. Άρα το επόμενο άνοιγμά τους, θα είναι κάποια στιγμή μετά το Πάσχα.

Η συνέχεια όμως έκρυβε αρκετή φασαρία και μπελάδες. Ανοίγοντας το Νο5, το διώροφο, 2 «γλώσσες» - μια τεράστια & μια μικρότερη – ξεπρόβαλαν κάτω από το καπάκι.

Παρότι υπήρχαν άκτιστα πλαίσια, και πάνω και κάτω, προτίμησαν να χτίσουν σε ελεύθερο μέρος. Η προσπάθεια απομάκρυνσης των «αυθαίρετων» κτισμάτων, εξαγρίωσε τις μέλισσες και γρήγορα σηκώθηκε ένα σύννεφο από αυτές που με απειλητικές διαθέσεις προσπαθούσαν να μας διώξουν από κει. Γρήγορα συμπληρώσαμε ακόμη μερικά άκτιστα και κλείσαμε την κυψέλη. Όμως οι μαινόμενες μέλισσες δεν έλεγαν να κοπάσουν. Με μανία έπεφταν ακόμη και πάνω στο μαύρο δερμάτινο κάλυμμα της φωτογραφικής μηχανής, καρφώνοντας το κεντρί τους, αυτοκτονώντας σωρηδόν.

Έκλεισα τη φωτ. μηχανή και πήγαμε στο Νο4. Η πρόοδος του από την προηγούμενη εβδομάδα ήταν εντυπωσιακή. Μπράβο του, και δεν του το ‘χα! Ο γόνος είχε ήδη φτάσει σχεδόν τα 7 πλαίσια. Λογικά, το επόμενο Σαββατοκύριακο, πάει για πανωσήκωμα! Μάλιστα, μιας και η βασίλισσά του είναι μαρκαρισμένη (και εντοπίστηκε σε χρόνο dt!), είναι πολύ πιθανό να εφαρμόσω σ’ αυτό τη μέθοδο Ντεμαρή.

Δυστυχώς το Νο3 δεν είχε αντίστοιχη εξέλιξη. Παρέμεινε σε χαμηλά επίπεδα, με το πολύ 4 πλαίσια γόνου γεμάτα, άντε αρχή 5ου το πολύ. Το αφήσαμε έτσι και αν συνεχίσει έτσι, μάλλον θα είναι το πρώτο που θα συνενωθεί με μια από τις επιτυχημένες παραφυάδες που θα προκύψουν.

Η Νο2 είχε σχεδόν αναπληρώσει τις απώλειες των 3 πλαισίων που έχασε για την παραφυάδα και δεν είχε κανένα πρόβλημα να κάνει επίδειξη δυνάμεων, βγάζοντας όλη την αεροπορία σε δράση. Αυτό το μένος με έκανε να αναλογιστώ ότι σχεδόν όλες οι επιθέσεις που έχω δεχθεί στον περίπου ένα χρόνο που έχω τα μελίσσια προήλθαν από αυτό το μελίσσι. Είναι σίγουρα το πιο επιθετικό απ’ όλα. Εδώ έγινε μόνο μια αφαίρεση στον κηφηνογόνο που είχε δημιουργηθεί στην κηφηνοπαγίδα.

Ανοίγοντας και την τελευταία, την Νο1, ήρθε η μεγάλη έκπληξη. Έχοντας δει τα βασιλοκελιά στο Νο6, περίμενα στο Νο1 να δω ένα μελίσσι που προσπαθεί να συνέλθει από το χώρισμά του, να έχει χτίσει κάποιες γλώσσες στο μεγάλο ελεύθερο χώρο, προσπαθώντας να βρει χώρο για να γεννήσει η βασίλισσά του. Όμως τα πολλά διάσπαρτα βασιλοκελιά διάσωσης, δεν τα περίμενα.
Και τώρα;
Τι γίνεται;
Λίγα λεπτά σκέψη και μετά πράξεις. Παίρνω ένα από τα δύο τριπλοκυψελίδια που έφτιαξα το χειμώνα (δεν έχω βρει χρόνο να γράψω γι’ αυτά, αλλά σκοπεύω να το κάνω με την πρώτη ευκαιρία) και μοιράζω τα πλαίσια με τα βασιλοκελιά, το γόνο, τις τροφές και τον πληθυσμό στις 2 ακριανές θέσεις του, αφήνοντας τα υπόλοιπα στην αρχική κυψέλη.


Εν τω μεταξύ το απειλητικό σμήνος συνέχιζε τις πτήσεις του πάνω από τα κεφάλια μας, ψάχνοντας απεγνωσμένα τα σημεία εκείνα όπου θα καταφέρει τα χτυπήματά του.

Ακόμα και σε μια-δυο τελευταίες φωτογραφίες που προσπάθησα να τραβήξω, ήταν αδύνατον να τις αποφύγει ο φακός.

Από αυτή την επιθεώρηση, μένει το ερώτημα στο τι συνέβη με το Νο1 και το έτερον ήμισυ, Νο6. Σίγουρα δεν αποτρέψαμε τη διαδικασία της σμηνουργίας, αλλά η βασίλισσα τι έγινε τελικά; Έμεινε στην Νο1; Πήγε στην Νο6; Και αν πήγε, είναι ακόμη εκεί; Ή αφού πήγε, ολοκλήρωσε την διαδικασία και αποχώρησε τελικά;
Επόμενη σκέψη ήταν, ότι αφού τελικά το Νο1 κόπηκε στα τρία, ίσως κάτι αντίστοιχο θα έπρεπε να γίνει και με το Νο6. Όμως η κατάσταση ήταν πολύ τεταμένη. Έπρεπε να ηρεμήσουν πρώτα πριν ξαναρχίσουμε τα ανοίγματα και τους χειρισμούς. Για ώρες όμως, οι πιο επίμονες έψαχναν για εκδίκηση ακόμη και 50 μέτρα μακριά από τα μελίσσια. Έτσι, έμεινε εργασία για τον πατέρα μου την επομένη, να πάρει το έτερο τριπλοκυψελίδιο και να χωρίσει αντίστοιχα το Νο6 στα 3 μέρη του. Έτσι έχουν μείνει αρκετά για τα οποία επόμενη επιθεώρηση θα γίνει μετά το Πάσχα.