Επιστροφή στο μελισσοκομείο

   Επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές την προηγούμενη εβδομάδα (αλλά «καλό χειμώνα» δε λέμε ακόμη!) και η επίσκεψη στα μελισσάκια το Σ/Κ που πέρασε ήταν επιβεβλημένη. Είπαμε να τα αφήσουμε στην ησυχία τους αλλά και 1,5 μήνας περίπου ήταν αρκετός καιρός.


Ήταν φυσικό κι επόμενο βέβαια να υπάρχουν και τα ανάλογα ευρήματα κατά τη χθεσινή επιθεώρηση.

Τα Νο1 & Νο5 είχαν εξελιχθεί σε αρρενοτόκα. Ειδικά στο Νο1, ο πληθυσμός είχε σχεδόν αποκλειστικά κηφήνες με ελάχιστες εργάτριες και λίγο κηφηνογόνο. Ως εκ τούτου, η διάλυσή τους ήταν μονόδρομος.
Στα Νο3-4-6-7, τα αποθέματα μελιού είχαν μειωθεί αρκετά. Τα δύο από αυτά που ήταν διώροφα, δεν είχαν σχεδόν καθόλου μέλι επάνω και έτσι αφαιρέθηκε το πάτωμα ενώ στα άλλα αντικαταστάθηκαν τα κενά πλαίσια με τα μισογεμάτα που προέκυψαν από τα αρρενοτόκα. Φαίνεται ότι το διάστημα αυτό είτε δεν υπήρξαν αξιόλογες νομές είτε οι καιρικές συνθήκες εμπόδιζαν τις συλλέκτριες στο έργο τους. Ίσως το τελευταίο να είναι και το πιο πιθανό, με τους ενισχυμένους ανέμους που επικρατούν ακόμη στην περιοχή από τα τέλη Ιουλίου περίπου. Εξαίρεση το Νο2, που διατηρεί την ικμάδα του σε αντίθεση με τα υπόλοιπα.
Τα υπόλοιπα Νο8 έως 14, απλά παραμένουν στάσιμα, όπως ακριβώς ήταν και πριν 2+ μήνες περίπου. Σ’ αυτά λογικά θα έπρεπε να συνεχίσω την τροφοδοσία (σιρόπι για βραχυπρόθεσμα διαστήματα ή ζαχαροζύμαρο για το μεγάλο διάστημα της απουσίας). Έστω και καθυστερημένα, ξεκίνησα την τροφοδοσία τους με σιρόπι καθημερινά (500ml περίπου) ελπίζοντας πως θα αναπτύξουν πληθυσμούς πριν μπούνε για ξεχειμώνιασμα.

Αν το επιτρέψει η δουλειά, το ερχόμενο Σ/Κ θα κάνω ακόμη μια επίσκεψη για να ξαναδούμε πως πάνε τα πράγματα.