Είπαμε για πρώτη φορά, να ακολουθήσουμε την προεργασία που περιγράφετε στο βιβλίο (by the book, που λένε) του Α.Θ. Θρασυβούλου «Πρακτική Μελισσοκομία» (σελ. 160) δηλαδή, κάψιμο ρόζων και πέρασμα μέσα-έξω με 2 λινέλαιο, 1 νέφτι και 1/5 στεγνωτικό.
Έτσι ξεκινήσαμε με το κάψιμο των ρόζων.
Προχωρώντας για το λινέλαιο, είπαμε αντί να τις περάσουμε με το πινέλο, να γεμίσουμε μια μικρή σκαφίτσα ώστε να τις βουτάμε μέσα με κάθε πλευρά και να απορροφούν καλύτερα και γρηγορότερα. Έτσι θα χρειαζόμασταν περισσότερα από 2 γαλόνια που αρχικά είχα πάρει. Ξανά λοιπόν σε ένα χρωματοπωλείο (ήθελα να πάρω επίσης και καρφάκια για τα πλαίσια που δεν έβρισκα πουθενά). Αφού πάλι γύρισα 2-3*, βρήκα τελικά σ’ ένα. Ζητώντας το λινέλαιο σε μεγαλύτερη συσκευασία, ένας κύριος ρώτησε αν ήταν για κυψέλες. Η συζήτηση δεν άργησε ν’ αρχίσει, αφού ήταν και κείνος παλιός μελισσοκόμος αλλά και ελαιοχρωματιστής κατά κύριο επάγγελμα. Για να μη μακρηγορώ, μου είπε κάποια πράγματα και ομολογώ ότι με επηρέασε σημαντικά. Το αποτέλεσμα ήταν να αλλάξω γνώμη για τον τρόπο βαφής των κυψελών. Συνοπτικά: εσωτερικά δεν περνιέται τίποτα, εξωτερικά πρώτα βελατούρα νερού και μετά ριπολίνη νερού και από κάτω μονωτικό (πολύ αραιωμένο για να ποτίσει) και στη συνέχεια βελατούρα & ριπολίνη νερού.
Παρόλα αυτά, σιγά μην δεν έκανα και ‘γώ τα δικά μου. Πριν το βάψιμο λοιπόν, άρχισα το τρίψιμο και το στοκάρισμα.
Κατόπιν πιάσαμε τα καπάκια. Πρώτα ένα ελαφρύ “καλαφάτισμα” στις όποιες ατέλειες και μετά το πρώτο πέρασμα με αστάρι για γαλβανιζέ.
Αφού περιμέναμε να στεγνώσουν τα καπάκια, συνεχίσαμε με την τοποθέτηση καψουλιών στα πλαίσια.
Σήμερα το πρωί συνεχίσαμε με το δεύτερο χέρι του ασταρώματος της λαμαρίνας στα καπάκια…
…και το πέρασμα του μονωτικού στις βάσεις.
Αν υπάρξει χρόνος μεσοβδόμαδα θα περαστεί η βελατούρα ώστε το Σαββατοκύριακο να περαστούν και οι ριπολίνες, που είναι λίγο πιο “μπελαλίδικες” λόγω των διαφορετικών αποχρώσεων.
*(Σημ.: Είναι απίστευτο πόσο δυσκολεύτηκα να βρω καρφάκια μικρότερα από 20 χιλιοστά. Μετά από έρευνα σε όλα τα χρωματοπωλεία της ευρύτερης περιοχής, βρήκα τελικά ψιλά καρφάκια 6x16 για το κάρφωμα των ορθοστατών και 7x16 με πιο πλατύ κεφάλι για το κάρφωμα του σύρματος.)
Αναρτήσεις
10 σχόλια:
Για χρωματα βλεπε:http://www.beenet.gr/index.php?name=PNphpBB2&file=viewtopic&p=1254#1254
να σε δω οταν θα εχεις 30 και 50 κασονες να βαψεις !!!
κανονικα ετσι χριαζετε αλλα που χρονος για τοση λεπτομερια!!!!
Ο ενθουσιασμός του πρωτάρη!
Ναι, και εγώ τα ίδια περίπου έκανα στην αρχή, και ας σιχαίνομαι τα βαψίματα. Τη θεωρώ πολύ βαρετή δουλειά.
Χρησιμοποίησα βελατούρα και ριπολίνη νερού, με πολύ καλά αποτελέσματα μέχρι σήμερα. Ούτε ξεφλουδίσματα ούτε σαπίσματα.
Απαιτεί όμως χρόνο πολύ αφού πρέπει να στεγνώσει το ένα χέρι και άντι πάλι από την αρχή.
Τελικά όπως έχω ξαναπεί κατέληξα στο βερνίκι εμποτισμού, (μόνο απ' έξω) δεν κάνει κρούστα, και τελειώνεις γρήγορα. Το φυσικό χρώμα του ξύλου είναι αποδεκτό και από τη μέλισσα και από τον άνθρωπο.
Για τα καψούλια πιστεύω ότι χρησιμοποιείς καρφιά για οδηγό ακθώς δεν φαίνεται πολύ καλά στη φωτογραφία.
Η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια της δουλειάς, αυτή ήταν η σκέψη μου. Τώρα που δεν υπάρχουν μελίσσια, κάθομαι και “χαϊδεύω” τις κυψέλες. Αν αρχίσουν όμως οι επιθεωρήσεις και οι φροντίδες, αυτές οι διαδικασίες θα απλοποιηθούν. Ίσως γίνει και έτσι αλλά ειλικρινά με νοιάζουν περισσότερο οι μέλισσες παρά τα ξύλα. Απλά τώρα που δεν έχω άλλη εργασία (επιθεώρηση, τροφοδοσία, κτλ) έχω ρίξει όλο μου το βάρος εκεί!
Για τα καψούλια, χρησιμοποιώ σαν οδηγό ένα πιρτσίνι. Βάζω το καψούλι ανάποδα και με οδηγό το καρφί του και ένα ελαφρό χτύπημα καρφώνεται άνετα. Με το καρφί καθυστερούσα γιατί έμπαινε εντελώς μέσα και έπρεπε να το σηκώνω από κάτω για να το ξαναβγάλω.
Για τα καψούλια μπορείς να πάρεις από τα μεγάλα σουπερ μαρκετς αυτό το εργαλείο που ανοίγει τρύπες στα δέρματα.Για να μήν σφηνώνει το καψούλι βάζεις για τέρμα μια ψιλή ροδέλα
Μπορείς αν θέλεις και βρείς τον χρόνο,
να μας πείς γιατί προτίμησες την βελατούρα και ριπολίνη νερού
και όχι αυτήν που χρειάζεται white spirit ;
Ευχαριστώ, Παναγιώτης
Παναγιώτη, προτιμώ πάντα (όπου αυτό είναι δυνατό) να χρησιμοποιώ μπογιές οικολογικές νερού και να αποφεύγω λαδομπογιές, νέφτι και (πολύ περισσότερο) white spirit. Τις θεωρώ πιο υγιεινές (ή για να ακριβολογώ, λιγότερο επιβλαβής) σε μένα που βάφω αλλά και σε ότι περιστοιχίζεται από αυτές σαν άμεσο περιβάλλον.
Επίσης, λόγω σύστασης, η νερού έχει τη δυνατότητα να σχηματίζει ένα πιο ελαστικό επίστρωμα σε σχέση με του νεφτιού και μειώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το φαινόμενο του ξεφλουδίσματος.
Πότε σκέπτεσαι να πάρεις μελίσσια ?? πόσα θα πάρεις ?? εγώ σκέπτομαι να τα παρω μαζι με τισ κυψελες και σιγα σιγα να τις αλαζω με δικες μου
Δεν έχω βρει κάτι ακόμα. Τώρα κάνω κάποιες επαφές.
Το τι θα αγορασθεί τελικά (με ή χωρίς κυψέλες, κανονικά ή παραφυάδες, κτλ) θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες.
Δημοσίευση σχολίου