Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Η πρώτη μας επιθεώρηση!

Πρωί-πρωί ξεκινήσαμε τις εργασίες που χρειάζονταν να γίνουν στο μελισσοκομείο μας. (Τι ωραία που ακούγεται!!!)


Ξεκινήσαμε φτιάχνοντας το σιρόπι. Ένα κιλό ζάχαρη σε ένα λίτρο νερό. Βάλαμε το νερό να βράσει με μερικά κλαράκια τσάι του βουνού μέσα. Αφού έβρασε τα αφαιρέσαμε και ρίξαμε τη ζάχαρη. Μόλις άρχισε να παίρνει βράση, το αφήσαμε 5-6 λεπτά και κατόπιν το σβήσαμε για να κρυώσει.
Στη συνέχεια, ετοιμάσαμε την ποτίστρα του νερού. Σε ένα μικρό βαρελάκι με κομμένο το πάνω μέρος, αφού το γεμίσαμε με νερό, τοποθετήσαμε ένα κομμάτι αφρολέξ μέσα σε ένα τσουβάλι και το βάλε μέσα. Από πάνω βάλαμε και ένα τούβλο για να το πιέζει ώστε να υγραίνεται επαρκώς το τσουβάλι. Λύση ανάγκης αφού μας πρόλαβαν οι εξελίξεις!


Άναμμα στο καπνιστήρι και ξεκινάμε …


Τοποθετήσαμε τα πορτάκια ώστε να περιορίσουμε την είσοδο τώρα που είναι μικροί οι πληθυσμοί. Επίσης τις σανίδες πτήσης ώστε να έχουν οι κοπέλες μου και το μπαλκονάκι τους!


Στόχος είναι να αναδιατάξουμε τα πλαίσια που είχαμε τοποθετήσει για την μεταφορά και την τοποθέτηση των τροφοδοτών.
Να χαρώ εγώ κοπέλες!!! Φτου-φτου-φτου!!!


Βγάλαμε έξω όλα τα πλαίσια που είχαμε προσθέσει στο τέλος για να γίνει 10άδα (πλαίσια με την ένδειξη 08 έχουν φύλλα κηρήθρας)...


... και φέραμε τα γεμάτα στο κέντρο.


Τοποθετήσαμε ένα και ένα μετά τον γόνο και συμπληρώσαμε την 10άδα με άδεια συρματωμένα πλαίσια.


Τοποθετήσαμε και τους τροφοδότες και το απόγευμα θα τους βάλει ο πατέρας μου από 250-300 ml σιρόπι.

Έπειτα τοποθετήσαμε τα πηχάκια για να δώσουμε μια κλήση στις κυψέλες ώστε να ταΐζουν σωστά οι τροφοδότες.




Έβγαλα και την αναμνηστική μου φωτογραφία. (Τέλειο wallpaper για τους υπολογιστές μου!)


Και έκατσα κανα μισάωρο να τις καμαρώνω. Η αλλαγή δεν τις επηρέασε καθόλου. Βρήκαν αμέσως γύρη και νέκταρ και κουβαλούσαν πυρετωδώς.

Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Απροσδόκητη εξέλιξη!

Τέλος Απριλίου, μετά το Πάσχα, έγιναν κάποια επιπλέον τηλεφωνήματα που τελικά δεν απέδωσαν καρπούς. Έτσι, τελευταία ελπίδα ήταν τα περιοδικά του Μαΐου. Και από κει όμως δεν προέκυψε κάτι θετικό. Είχα λοιπόν την πεποίθηση ότι πολύ δύσκολα θα βρισκόταν κάτι τώρα αφού πλέον όλοι οι επαγγελματίες ξεκίνησαν με τις κύριες ανθοφορίες (έλατο, θυμάρι, κτλ) και είχα προσανατολιστεί για τέλη Αυγούστου –αρχές Σεπτεμβρίου να επανέλθω στην αναζήτηση. Ο πατέρας μου όμως δεν τα παράτησε και πριν λίγες μέρες έρχεται από το ΙΓΕ με κάνα-δύο τηλέφωνα.
Και ΝΑΙ!!! Η μελισσοκόμος μπορούσε να μας πουλήσει 5 μελίσσια!
Στη διάρκεια της εβδομάδος, κανονίσαμε τα διαδικαστικά και το απόγευμα ήμασταν στο μελισσοκομείο της.
Αρχίσαμε σιγά-σιγά τις μεταφορές στις κυψέλες μας.






Η διαδικασία πήρε λίγο χρόνο αφού σε κάθε μια έπρεπε να βρίσκουμε την βασίλισσα, και μετά να μεταφέρουμε και τα υπόλοιπα πλαίσια. Έπρεπε μετά να περιμένουμε μέχρι να δύσει ο ήλιος ώστε να μαζευτούν και οι υπόλοιπες και να κλείσουμε τα πορτάκια για να τις μεταφέρουμε.
Όσο όμως έπεφτε ο ήλιος, οι τελευταίες μέλισσες δεν ήθελαν την παρουσία μας με τίποτα εκεί κοντά. Κάπου εκεί «άρπαξα» και τα πρώτα μου τσιμπήματα από μέλισσα.


Αφού κρύφτηκε ο ήλιος για τα καλά, κλείσαμε τα πορτάκια και τις μεταφέραμε στο αυτοκίνητο.


Σε λιγότερο από 1 ώρα, οι κυψέλες βρίσκονταν εγκατεστημένες στη θέση τους.


Περιμέναμε περίπου ένα τέταρτο και μετά ανοίξαμε εντελώς τα πορτάκια.
Η επιχείρηση είχε ολοκληρωθεί και τα σχετικά ούζα μας περίμεναν για να «βρέξουμε» το γεγονός.