Τρίτη 3 Ιουνίου 2008

Το 1ο μου τσίμπημα μέλισσας!

Στο παρελθόν είχα δεχθεί κανα-δυο ντουζίνες κεντρίσματα, όλα όμως από σφήκες. Και κάποιες από αυτές με έντονα φαινόμενα αλλεργικής αντίδρασης. Γι’ αυτό ίσως και να υπάρχει μια ευαισθησία στη σφήκα όπως φάνηκε και στις εξετάσεις. Από μέλισσα δεν είχε τύχει να δεχθώ κέντρισμα. Ούτε και στον περίπου ένα χρόνο που ήρθα στο χώρο της μελισσοκομίας.
Την Παρασκευή λοιπόν, μαζί με το μεγάλο άλμα και την έναρξη της μελισσοκομικής δραστηριότητας, εγκαινίασα και αυτόν τον τομέα. Δεν το επιζητούσα αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έκανα και τα απαραίτητα για να το αποτρέψω. Έτσι, ενώ όλοι άλλοι είχαν βάλει την «πανοπλία» τους, εγώ καθόμουν αγέρωχος με ένα κατακόκκινο κοντομάνικο μπλουζάκι. Φορούσα μόνο τη μάσκα. Κατά διαστήματα είχα κάποιες προειδοποιητικές πτήσεις μπροστά στο πρόσωπο και γύρω από τη μάσκα, αλλά χωρίς συνέχεια.
Όταν όμως ο ήλιος είχε ξεκινήσει να δύει, οι μέλισσες άρχισαν να γίνονται περισσότερο εχθρικές. Ακόμη και αν βρισκόμασταν 20-30 μέτρα μακριά από κάποια κυψέλη.
Κάπου εκεί ένιωσα μία να περπατά πάνω στο μπράτσο μου. Σήκωσα το χέρι μου σε οριζόντια θέση και την παρατηρούσα καθώς περίμενα να πετάξει ενώ εκείνη περπατούσε προς τον καρπό. Θέλησα λοιπόν να τη διώξω εγώ με ένα γρήγορο χτυπηματάκι. Στη σκέψη, γιατί στην πράξη δεν έγινε ακριβώς αυτό. Την πίεσα άτσαλα και εκείνη μου το ανταπέδωσε.


Προσπάθησα αμέσως να βγάλω το κεντρί με το σάκο του δηλητηρίου. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα ή είχα ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα, αλλά είπαμε: πρώτη φορά.
Ο αρχικά έντονος πόνος έδινε τη θέση του σε μια γλυκιά τοπική «καταστολή». Έβαλα λίγη αμμωνία με το stick και σε 10 λεπτά σχεδόν δεν ένιωθα τίποτα.
Απομακρυνθήκαμε κι άλλο από το μελισσοκομείο, γύρω στα 50 μέτρα και χαζεύαμε το ηλιοβασίλεμα αφού η τοποθεσία του ήταν μοναδική για τη θέα που προσέφερε. Ας το βγάλω μια φωτογραφία λέω. Κι άλλη λάθος σκέψη. Βγάζω τη μηχανή, σημαδεύω τον ήλιο και λίγο πριν την λήψη… κλατς! Μου την κάθεται άλλη μία στη βάση του δείκτη, ανάμεσα δείκτη-μέσο. Τι κεντριά και σάκους που τα είδα όλα από τον πόνο. Δεν το περίμενα κιόλας και μ’ αιφνιδίασε. Πλακώθηκα πάλι στην αμμωνία που την είχα πρόχειρη και πάλι όμως σε κανα τέταρτο όλα ήταν ωραία και καλά. Η ώρα περνούσε και δε φαίνονταν σημάδια ότι θα υπήρχαν εντονότερα σημάδια αλλεργικής αντίδρασης. Ακόμη και μετά την επιστροφή από το ουζερί όπου είχαν περάσει περίπου 4-5 ώρες, όλα φαίνονταν εντάξει και πολύ με χαροποιούσε το γεγονός αυτό. (της ήπιας αντίδρασης)
Το πρωί όμως, και περίπου 12 ώρες μετά τα κεντρίσματα, είχα έντονα πρηξίματα.

12 ώρες:
Στράβωσα…! Δεν είχα άλλη επιλογή. Ξεκίνησα τα χάπια και τις αλοιφές.
Περίπου μετά 24 ώρες και ενώ είχε προηγηθεί το μεσημέρι εντονότατη φαγούρα & πρήξιμο, άρχισαν σιγά-σιγά να υποχωρούν.

24 ώρες:
Σαφώς καλύτερα το επόμενο πρωί, σχεδόν 36 ώρες μετά.

36 ώρες:

48 ώρες μετά είχε απομείνει ένα ελαφρύ δυσδιάκριτο πρήξιμο στο πάνω μέρος του χεριού και μια μικρή φαγούρα που έφθινε σταδιακά. Ουσιαστικά δηλαδή, η όλη ταλαιπωρία κράτησε 2 μέρες.
Σαφέστατα, όλοι οι οργανισμοί δεν αντιδρούν το ίδιο αλλά, μου κάνει εντύπωση πως μερικοί δέχονται τα κεντρίσματα και από συμπτώματα… δεν τρέχει τίποτα! Ελπίζω με τον καιρό να αποκτήσω κι εγώ ανθεκτικότητα και ηπιότερα συμπτώματα. Αλλά και έτσι να μην γίνει… δε μασάω!

12 σχόλια:

GRAINBOW είπε...

Φιλε προσεξε το.Αυτο το πρηξιμο που ειχες δεν ειναι λιγο.Ευτυχως που στην εκανε στο χερι και οχι καπου αλλου(προσωπο,λαιμο,κεφαλι).Εχω φαει πολλα κεντρια.Να πας να τσεκαρεις για υποψια αλλεργιας,για το δικο σου καλο!
Παντως με τη φωτογραφικη αν ειναι ασημι-νικελ χωμα γυαλιστο μολις το δουν οι μελισσες τρελενονται! Την εχω πατησει και εγω ετσι!
Καλη συνεχεια!
Ωραιο το blogακι!

GRAINBOW είπε...

χρωμα γυαλιστο εννοουσα!

bees-spell είπε...

Φόρα την "πανοπλία" σου.
Μην αφήνεις τίποτα στην τύχη.
Και αυτό το κόκκινο τι το ήθελες?
Προκαλείς τον ταύρο?

PanKok είπε...

@grainbow
Έχω κάνει ήδη το τεστ και δεν έδειξε κάτι. Η φωτογραφική είναι σε μαύρη θήκη αλλά πιθανόν να την προσέλκυσε το φως της οθόνης γιατί ήρθε από πίσω...
Σ' ευχαριστώ!

@bees-spell
Δε με είδες Δημοσθένη στην φωτ.? Αστροναύτης!
Αλλά είπαμε... Αρχή! Το πήρα λίγο αψήφιστα αλλά από δω και πέρα... αστροναύτης!!! :-)

zepos είπε...

Καλή αρχή με τα πρηξίματα..
Και γω πριν δεν πρηζόμουν πολύ αλλά τελευταία πρήζονται τα τσιμπήματα ειδικά αν βρίσκονται κοντά ή πάνω στον καρπό και στο κεφάλι, μάλλον επειδή υπάρχει μεγαλύτερο δίκτυο με νεύρα και αίμα και λιγότερο λίπος.
Πάντως το πρήξιμο λίγο ή πολύ, κατά πάσα πιθανότητα (δεν είμαι και ειδικός) δεν έχει καμία σχέση με την αλεργική αντίδραση. Το πρήξιμο το προκαλεί το δηλητήριο της μέλισσας, δηλ. οι τοξίνες του, ενώ η αλλεργία είναι η αντίδραση του οργανισμού μας στην προσπάθεια που κάνει να αντιμετωπίσει τις ξένες ουσίες, τις τοξίνες. Γι΄αυτό το λόγο είναι αλήθεια οτι μερικά άτομα που δεν είχαν ποτέ πριν αλεργική αντίδραση σε πολαπλά τσιμπήματα, κάποια στιγμή, σπάνια όμως, παρουσιάζουν αλεργικό σοκ. Στην ουσία καμιά φορά, ο οργανισμός μας μετά από τσιμπήματα, κατασκευάζει πολύ μεγαλύτερο αριθμό αντισωμάτων και τα έχει σε εφεδρεία . Με το επόμενο τσίμπημα γίνεται μια γενική επίθεση των αντισωμάτων μας σε όλα τα όργανα και γι'αυτό το σοκ τις περισσότερες φορές (οχι πάντα) έρχεται αμέσως σχεδόν ή πολύ σύντομα μετά το τσίμπημα, εμφανίζονται εξανθήματα και κοκκινίλες παντού σχεδόν και δεν έχει σχέση με πόσο θα πρηστεί το σημείο του τσιμπήματος.
Το αλεργικό σοκ είναι πολύ επικίνδυνο, μπορεί να έρχεται και σε συνδιασμό με την λήψη άλλων σκευασμάτων ή φαρμάκων και καλά είναι κανείς να μη τα παίρνει αψήφιστα αυτά!!

Κώστας Ελευθεριου είπε...

Καλή αρχή Παναγιώτη ,μετά απο μερικά τσιμπήματα δεν θα πρήζεσαι τόσο αλλά θα πονάς το ίδιο.
Υπομονή και κουράγιο , προσπάθησε να μην τις προκαλείς (όσο είναι δυνατό).

beelovers είπε...

θα μάθεις σιγά-σιγα και δεν θα σε πρίζουν τόσο πολύ

PanKok είπε...

Μακάρι παιδιά να γίνει έτσι. Εγώ πάντως θα κοιτάω να προστατεύομαι όσο γίνεται.
Ευχαριστώ!

chaniabee είπε...

Για φαντάσου να ήταν και σε κανένα περίεργο σημείο όπως του Μάρκου!!!!! Θα ήσουν περιζήτητος στην πιάτσα μεγάλε με τέτοια πρηξίματα!!!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΛΙΑΣ είπε...

Το πρήξιμο που είχες ήταν απόλυτα φυσιολογικό για οργανισμό παρθένο στο δηλητήριο της μέλισσας. Οσοι από εμάς δέχοντε πάνω από 4-5 κεντρίσματα σε κάθε επιθεώρηση σε λίγο καιρό δεν πρήζονται καθόλου. Ουτε καν σαν τσίμπημα κουνουπιού. Ο οργανισμός συνηθίζει . Αυτό που δεν συνηθίζεται με τίποτα είναι ο πόνος . Για πάντα θα είναι ίδιος. Καλή αρχή λοιπόν και μη μασάς.

PanKok είπε...

Χα χα χα!
Α ρε κουζουλέ, Παντελή!

PanKok είπε...

Πολύ ελπιδοφόρο το μήνυμά σου. Σ'ευχαριστώ, Γιάννη!