Νέο ξεκίνημα!

Τρεισήμισι μήνες τύψεων. Και μετά την τελευταία επίσκεψη, ένα γερό αυτομαστίγωμα. Άντε και δύο χαστούκια μπροστά στον καθρέπτη.
Αλλά δεν φταίω (μόνο) εγώ…
Σε αυτή τη χρονική συγκυρία, καθημερινές, κοινότυπες δικαιολογίες επαγγελματικής φύσεως έρχονται να συναντήσουν προσωπικές, απρόοπτες καταστάσεις και να ενωθούν σε μια κοινή συνισταμένη που εκτός των όποιων άλλων παρενεργειών έχουν μια ακόμη ουσιαστική επίπτωση: να με αποτραβούν από τα μελίσσια μου.
Το πόσο σημαντικά είναι τα παραπάνω, το διαπίστωσα χθες σε μια πιο επισταμένη επιθεώρηση που έκανα. Από την Παρασκευή υπήρχε η πρόβλεψη για ένα καλό άνοιγμα του καιρού για το Σάββατο και είπα να μην χάσω αυτή την ευκαιρία. Παραμέρισα για λίγο τις άλλες υποχρεώσεις για να δώσω λίγο βάρος σε αυτή που είχα παραμελήσει για καιρό.

Ξεκίνησα την επιθεώρηση από το Νο4, το πιο αδύνατο απ’ όλα. Δεν είχε καταφέρει να καταναλώσει όλο το ζαχαροζύμαρο που του είχε βάλει πριν από κανά μήνα ο πατέρας μου, μάλλον λόγο του περιορισμένου πληθυσμού του. Υπήρχαν περίπου 2 πλαίσια με μέλια και αρκετή, αναλογικά, γύρη που απλωνόταν σε περίπου 3 πλευρές πλαισίων. Ο γόνος εκτεινόταν σε 3 περίπου πλαίσια αλλά δεν ήταν και εντελώς ομοιόμορφος, δλδ υπήρχαν κενά τμήματα ανάμεσα σε ομάδες γόνου. Σε διάφορα σημεία των πλαισίων με το γόνο είδα προεκτεταμένα κελιά, σαν αρχή βασιλοκελιών, τόσο στο πλάι όσο και στο κέντρο του πλαισίου. Λες να ετοιμάζεται για αντικατάσταση; Πιθανόν, αφού και πέρσι η παραγωγή της βασίλισσας ήταν εμφανώς μειωμένη, κάτι που κράτησε τον πληθυσμό στο μελίσσι σε χαμηλά επίπεδα. Βρίσκω τη βασίλισσα και την πιάνω για να την σημαδέψω ώστε αργότερα να έχω μεγαλύτερη ευχέρεια στους χειρισμούς αλλά και να μπορώ να ελέγξω αν έχει γίνει αντικατάσταση. (σ.σ. Δεν έχω μαρκάρει ακόμη της βασίλισσες, φοβούμενος κυρίως μια πιθανή απώλεια και ίσως την αδυναμία αναπλήρωσης του κενού με αποτέλεσμα την απώλεια του μελισσιού) Και καθώς τη σήκωνα για να την τοποθετήσω μέσα στη συσκευή μαρκαρίσματος, έπεσε…
Έπεσε μέσα;
Πέφτοντας, πέταξε έξω από την κυψέλη;
Μάλλον την απάντηση θα την πάρω στην επόμενη επίσκεψη…

Αφού πέρασαν μερικά λεπτά μέχρι να ηρεμήσω, αφού είχα εξοργιστεί από την ασχετοσύνη μου και την αδεξιότητά μου, συνέχισα με το Νο3, το δεύτερο τη τάξη αδύναμο μελίσσι. Εδώ, λίγο καλύτερα τα πράγματα, με περίπου 4 πλαίσια γόνο, 2 πλευρές με γύρη και μέλια και ένα επιπλέον πλαίσιο με μέλι. Αλλά κι εδώ, ο γόνος ήταν κατά τμήματα και επίσης υπήρχαν αυτά τα διογκωμένα κελιά που όμως ήταν άδεια. Έψαξα και βρήκα κι εδώ τι βασίλισσα για τον ίδιο λόγο. Αυτή τη φορά κατάφερα να την βάλω μέσα στη συσκευή μαρκαρίσματος και να την βάψω τελικά κόκκινη (για το ’08). Άνοιξα τη «σύριγγα» και την τοποθέτησα πάνω στα πλαίσια. Μετά από λίγο η βασίλισσα κατέβηκε και μπήκε ανάμεσα σ’ αυτά. Εδώ το εγχείρημα είχε στεφθεί με επιτυχία.

Συνέχεια με το Νο5 (αν και βάσει δύναμης έπρεπε να πάμε στο Νο2), όπου το μελίσσι έχει αρχίσει και ζει σε έντονους ρυθμούς. Το ζυμάρι ήταν όλα φαγωμένο. Τα πλαίσια του γόνου ήταν περίπου 7 με 2 ακόμη πλαίσια με μέλι και λίγες γύρες. Είπαμε να του δώσουμε λίγο χώρο. Ανεβάσαμε 2 πλαίσια κλειστού γόνου επάνω μαζί με ένα χτισμένο και ένα άχτιστο. Κάτω, συμπληρώσαμε από ένα άχτιστο σε κάθε πλευρά του γόνου και προσθέσαμε ένα ακόμη από τα ειδικά διαμορφωμένα για κηφηνογόνο (αυτά που ονομάζω κηφηνοπαγίδες). Κι εδώ όμως παρατήρησα αυτού του είδους τα κελιά. Και μάλιστα εδώ, υπήρχαν και στο κάτω μέρος. Είναι κάτι που κάνουν λόγω εποχής; Είναι αυτά τα, γνωστά από τη θεωρία, «βελανίδια»; Εδώ όμως ούτε λόγος για να βρω τη βασίλισσα. Με τέτοιο συνωστισμό, πιο εύκολα θα έβρισκα τα 5+1 νούμερα που ψάχνει όλη η Ελλάδα!

Προχωρήσαμε λοιπόν στο Νο2. Κι εδώ τα ζυμάρια ήταν σχεδόν τελειωμένα, και οι γόνοι ήταν γύρω στα 5 πλαίσια. Περίπου κι εδώ 2 τα πλαίσια με φρεσκομαζεμένο μέλι και γύρη. Εδώ, από σύμπτωση, η βασίλισσα βρέθηκε μπροστά μας. Την έβαλα αμέσως μέσα στο μανταλάκι, για να προχωρήσουμε την επιθεώρηση πιο άνετα και να την αφήσω πάλι πίσω μετά αφού την μαρκάρω. Εδώ είπαμε να αυτοσχεδιάσουμε και να τραβήξουμε 2 πλαίσια, ένα με κλειστό και ένα με ανοικτό γόνο, για να δημιουργήσουμε μια παραφυάδα μήπως και μπορέσουμε και αντικαταστήσουμε τις βασίλισσες για το Νο3 & Νο4 που υστερούσαν. Αφού τα βάλαμε σε ένα 5άκι το κλείσαμε και το τοποθετήσαμε στη άκρη (το ονομάσαμε… Νο5½!)
Έπειτα προστέθηκαν και πάλι 2 άκτιστα πλαίσια γύρω από του γόνου και μαζί, μια «κηφηνοπαγίδα».

Τέλος, πήγαμε στο Νο1. Και μόλις το ανοίξαμε… ΔΕΟΣ! Ο πληθυσμός ήταν το κάτι άλλο. Εκτός από τα πλαίσια, ήταν γεμάτο και στην πάνω μεριά μέσα από το καπάκι. Με το άνοιγμα σηκώθηκε όλος αυτός ο επιπλέον πληθυσμός στον αέρα.
Πανικός!
Προσπαθήσαμε να συνεχίσουμε την επιθεώρηση να δούμε τι γίνεται παραμέσα. Παράλληλα, τοποθετήσαμε ένα δεύτερο πάτωμα βάζοντας εκεί τα πλαίσια με κλειστό γόνο ώστε να την σηκώσουμε και αυτή διώροφη. Γόνος τουλάχιστον στα 8, αν όχι 9, πλαίσια. Και εδώ τα περίεργα κελιά, μόνο που σ’ αυτά του κάτω μέρους υπήρχαν πλέον και νύμφες. Ήταν λίγο πριν κλειστούν για να μπει το μελίσσι στη διαδικασία σμηνουργίας. Φαίνεται η πρόσφατη κακοκαιρία, κράτησε πίσω αυτή την εξέλιξη.
Και τώρα τι γίνεται;
Αν τα αφήσεις και την κάνεις τελικά διώροφη, αποτρέπεται η σμηνουργία;
Αν τα χαλάσεις και την κάνεις διώροφη, χάνει την τάση του το μελίσσι που έχει για να σμηνουργήσει;
Αν το χωρίσεις στη μέση, θα μπορέσεις να ελέγξεις κατά κάποιο τρόπο το φαινόμενο;
Μην έχοντας σίγουρη απάντηση για τα δύο πρώτα (και με το καθεστώς πίεσης που επικρατούσε εκείνη τη στιγμή) αποφασίστηκε να γίνει πράξη το τρίτο.
Στο επιπλέον πάτωμα μοιράστηκαν τα πλαίσια, κατά το δυνατόν με ομοιόμορφο τρόπο. Για το που πήγε η βασίλισσα και ποιό έμεινε ορφανό, είναι κάτι που θα μας το δείξει η επόμενη επιθεώρηση. Η νέα κυψέλη τοποθετήθηκε κι αυτή πιο δίπλα και την ονομάσαμε Νο6.
Παράλληλα τοποθετήθηκαν τροφοδότες οροφής και στα δύο, και μαζί με το 5άκι, έγινε τροφοδοσία με σιρόπι 2:1. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και τελικά να μην χάσω τέτοια βασίλισσα. Αν έκανα (ή κάνω) κάποια στιγμή βασιλοτροφία, αυτή θα ήταν με τη οποία θα ξεκινούσα.

Συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω είναι ότι η παρατεταμένη αποστασιοποίηση και παραμέληση των μελισσιών, μαζί με την ευαίσθητη γι’ αυτά χρονική περίοδο της άνοιξης, με έφεραν αντιμέτωπο με πρωτόγνωρες καταστάσεις που ούτως ή αλλιώς θα ήταν δύσκολο να διαχειριστώ λόγω της απειρίας μου, ασχετοσύνης μου αλλά, και όπως αποδείχθηκε, αδεξιότητάς μου στους χειρισμούς.
Θέλω να ελπίζω ότι με το νέο αυτό ξεκίνημα, θα μπορέσω να βελτιώσω κάποια απ’ αυτά στο μέλλον.