Αβαρία…

…και μάλιστα σοβαρή. Πέρασε περίπου ενάμισης μήνας από την τελευταία δημοσίευση στο ημερολόγιο. Όχι ότι δεν υπήρχε υλικό να ανεβάσω. Κάθε άλλο μάλιστα. Όμως ο υπερβολικός φόρτος εργασίας δεν άφηνε και πολλά περιθώρια. Και πάλι καλά που σε αυτό το διάστημα δεν έχασα και κάποιο μάθημα στο ΙΓΕ. Μιλάμε για άγρια μάχη με νύχια και με δόντια να μην χαθεί η μικρή αυτή όαση στην καθημερινότητα. Ήμουν βέβαια και λίγο τυχερός, αφού την προπερασμένη εβδομάδα, σε ένα άγριο crescendo υποχρεώσεων & deadlines στο γραφείο, ήρθε ένα δώρο εξ ουρανού και ο καθηγητής απουσίασε εκείνη την εβδομάδα δίνοντάς μου πολύτιμο χρόνο να εκτονώσω την κατάσταση και να συνεχίζω πλέον με τα μαθήματά μου χωρίς κενά. (σ.σ. Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι, είναι τόσο μεγάλη πολυτέλεια τη σήμερον ημέρα να έχουμε 3-4 ώρες την εβδομάδα για την προσωπική μας ευχαρίστηση;). Τέλος πάντων. Τώρα που τα πράγματα βελτιώθηκαν λίγο, θα προσπαθήσω να καλύψω το κενό που άφησα και πιστεύω ότι δεν θα χρειαστεί πάλι αντίστοιχη αποχή.